Вялікая Айчынная вайна

"...каб добра ўсвядомілі, што такое вайна". Простыя і балючыя гісторыі людзей ваеннага ліхалецця сабраны і захаваны ў кнігах краязаўцы Алеся Радкевіча

У Беларускай інтэрнет-бібліятэцы kamunikat у бясплатным доступе выкладзены кнігі вілейскага краязнаўцы Алеся Раткевіча, доб­ра­ах­вот­нага ар­га­ні­за­тара і ка­ар­ды­на­тара прак­тыч­ных ра­бот па рэс­таў­ра­цыі пом­ні­каў, уста­ля­ван­ні ме­ма­ры­я­ль­ных до­шак, ад­наў­лен­ні брац­кіх ма­гіл ах­вяр мі­ну­лай вай­ны.



"У кнігах - гісторыі, якія распавядаюць аб лёсах мясцовых жыхароў, партызан і падпольшчыкаў Вілейшчыны. У гэтых гісторыях шмат гістарычнай праўды, падмацаваных фактамі, і, што асабліва важна – яны запаўняюць «белыя плямы цёмных бакоў» вайны. Паказваюць вайну ў яе бандыцкім абліччы: гібелі мясцовых жыхароў і падпольшчыкаў ад рук лясных бандытаў, савецкіх партызан, у выніку п'янства, марадзёрства, няўзгодненасці дзеянняў і міжусобных разборак", - выказаўся пра творы калегі Зміцер Брышцен, краязнаўца, магістр культуралогіі – навуковы супрацоўнік Інстытута гісторыі НАН Беларусі.



"Невядомая гісторыя майго краю"

Кнігу спампуйце тут.



"...на­рэш­це, будуць абна­ро­да­ва­ныя нес­п­ра­вядлі­ва вык­рас­ле­ныя з па­мя­ці імё­ны за­гі­ну­лых іх родных і бліз­кіх, час­т­ку якіх ужо ат­ры­ма­ла­ся вяр­нуць з за­быц­ця.

Людзі гінулі не то­ль­кі ад рук фа­шыс­таў і ляс­ных бан­ды­таў, але і ад рук асоб­ных пар­ты­за­наў. Час не ста­іць на мес­цы. Ён з кожным ра­зам усё да­лей і да­лей ад­дзя­ляе нас ад мі­ну­ла­га, за­бі­ра­ю­чы ў свет ін­шы неш­мат­лі­кіх, ужо апош­ніх, сведкаў, наш надзей­ны жы­вы гіс­та­рыч­ны ар­хіў мі­ну­ла­га стагод­дзя. Та­му і бы­ло вы­ра­ша­на вы­даць кні­гу ўспа­мі­наў, каб збе­раг­чы іх для наш­чад­каў. Каб дзе­ці на­шы і ўнукі доб­ра ўсвя­до­мі­лі, што та­кое вай­на. Што вай­на – гэ­та не то­ль­кі ор­дэ­ны, ме­да­лі, зоркі ге­ро­яў ды сла­ва. Вай­на, у пер­шую чар­гу, – гэ­та вялікае люд­с­кое го­ра. Гэта го­лад, хо­лад, раз­бу­рэн­ні, ня­він­на пра­лі­тая кроў і гвал­тоў­ная смерць ста­рых і дзе­так! То­ль­кі ў дак­лад­ным па­раў­нан­ні, ве­да­ю­чы праў­ду пра вай­ну, якая ў шмат­лі­кіх вы­пад­ках бы­вае ба­лю­чай і гор­кай, на­шы наш­чад­кі змо­гуць пра­віль­на аца­ніць МІР на зям­лі."

Такой прадмовай пачынаецца кніга "Невядомая гісторыя майго краю" Алеся Раткевіча, якая ўбачыла свет ў 2018 годзе. Сярод сабраных успамінаў жыхароў  у выданні можна знайсці і гісторыю сям'і аўтара.




"Па другі бок мяжы"

У выданні Алесь Раткевіч апавядае пра невялічкую, галоўным чынам, трагічную частку гісторыі Лагойшчыны і Вілейшчыны, якія цягам часу траплялі пад розныя пераўтварэнні, падзелы і аб’яднанні, пакутвалі ад шматлікіх захопніцкіх войнаў. У кнізе згадваюцца падзеі як XVI стагоддзя, так і пасляваеннага часу другой сусветнай вайны.
Кнігу спампуйце тут.


Ад аўтара:
"Падзеі, якія адбываліся ў нашых мясцінах, ніколі не ўключаліся ў школьную праграму навучання. Не публікаваліся ў сродках масавай інфармацыі, таму што ўтрымліваюць не вельмі прыемныя гістарычныя звесткі, якія не адпавядаюць мінулай ды і сённяшняй дзяржаўнай ідэялогіі. Як бы там ні было, гісторыя заўжды застаецца гісторыяй, кожны намагаецца схаваць яе аб’ектыўнасць ў сваіх інтарэсах. Але дзеля будучыні нашых нашчадкаў, мы павінны па максімуму перадаць ім гістарычную спадчыну без фальсіфікацыі, бо яе аднабокасць заўжды прыводзіць да выраджэння любой народнасці як нацыі."

"Праз смерць і пакуты"

Кніга выйшла ў 2022 годзе і расказвае пра тое, з чым сутыкнуліся і праз якія пакуты ваеннага ліхалецця прайшлі нашы землякі ў мінулым стагоддзі.
Спампуйце тут.

У кнігу увайшла гісторыя знішчэння вёскі Боркі, якую спалілі ў рамках карнай экспедыцыі "Draufgänger-2" баявой групы Курта фон Готтберга - обергруппенфюрера СС і генерала войскаў СС і паліцыі, што праводзілася на тэрыторыі былых Радашковіцкага і Ільянскага раёнаў з 1 па 10 мая 1943 года. На старонках кнігі расказана і гісторыя двух аднавяскоўцаў-франтавікоў з Любчы, якія да канца жыцця не асабліва расказвалі пра свой насамрэч гераічны ваенны шлях.

Алесь Раткевіч не абмінуў увагай і тое, як лёсы герояў складваліся пасля трагічных падзей, як жыццё брала сваё.

(Урывак) "...Уладзімір не стаў нічога тлумачыць, спаслаўшыся на тое, што зараз яна сама ўбачыць. Так як Лідзіі збіраць з сабой не было чаго, то яна з Уладзімірам адразу падалася ў бок вузкаклейкі. Там іх надчэквала механічная дрызіна, на якой і прыехаў Уладзімір. Вузкакалейная чугунка да таго часу была амаль адноўлена. Цягнік па ёй пакуль што не пускалі, але на дрызіне можна было ўжо ехаць. Маладыя сустракаліся кожны выходны, бавячы вольны ад службы час, заўжды разам".

*Ілюстрацыі ўзяты з вышэй названых кніг Алеся Раткевіча.
Made on
Tilda